3. Efekt unikania – „aby uniknąć pokus, zrezygnuję z przyjemności”
Porównanie to odnosi się do osób, które aby stać się szczupłymi są w stanie poświęcić się tzn. unikać spożywania normalnych posiłków (np. tylko warzywa gotowane, bez sosów i oleju; woda mineralna). Także w restauracjach nie są w stanie skusić się na normalne danie, takie jak wszyscy. Odosobnienie (częste spożywanie posiłków w samotności) i abstynencja (nie spożywanie określonych pokarmów) mogą pomóc w walce z pokusą jedzenia niepożądanych pokarmów. Ten rodzaj obsesji ma swoje źródła w przekonaniu, iż bycie bardzo szczupłym oznacza bycie lubianym, znajdowanie się w centrum zainteresowania. Paradoksalnie często takie osoby są postrzegane jako zimne i antypatyczne, bądź nudne i obsesyjne. Ich pragnienie nie zostaje zaspokojone. Przyjęta strategia utrzymania niskiej wagi ciała poprzez unikanie przyjemnych doznań związanych z jedzeniem (będących postrzegane jako niebezpieczne), staje się nieskuteczna. Zachowanie osoby, która początkowo ma na celu jedynie osiągnięcie wymarzonej wagi, rozszerza się na szerszy wzór zachowań, które to mogą stać się przedsionkiem anoreksji. Zaburzenie to bowiem można określić jako wstrzemięźliwość od przyjemności związanych z jedzeniem, która rozwija się w niekontrolowaną kompulsję w walce z różnorakimi pokusami.
