W ostatnim czasie do mojego gabinetu zgłosiło się kilka osób, które poddają w wątpliwość swoją orientację seksualną. Boją się , czy przypadkiem nie są homoseksualistami. Boją się, że myśli, które pojawiają się w ich głowach, staną się rzeczywistością. Nie mają pewności, a za to mają wiele pytań, na które nie mogą znaleźć odpowiedzi.
W jaki sposób, z reguły, takie osoby weryfikują, jaką mają orientację seksualną?
1. Oglądają filmy pornograficzne, sceny tylko z udziałem mężczyzn. To wszystko po to, aby sprawdzić, czy podniecają ich takie sytuacje. Jeśli tak, to sytuacja się komplikuje.
2. Unikają wychodzenia z kolegami, bojąc się, że mogą być posądzeni o to, że są homoseksualistami. W dłuższym okresie czasu, zamykają się w sobie.
3. Z nikim o tym nie rozmawiają, starają się o tym nie myśleć. Ale już próba nie myślenia o tym, jest właśnie myśleniem o tym, że nie chcę o tym myśleć.
4. Kiedy są wśród mężczyzn obserwują zachowanie znajomych i własne reakcje z ciała, obserwują własne myśli. Analiza własnych zachowań powoduje, że „znajdują to, czego szukają”. Są podekscytowani, poddenerwowani. Tylko, czy jest to efekt obecności innych mężczyzn, czy też fakt autoanalizy emocji, myśli, reakcji cielesnych?
5. Umawiają się z dziewczynami, aby sprawdzić, czy są dla nich atrakcyjni fizycznie. Jeśli nie, to zaczynają traktować je jako kumpele, a co tam.
6. Mają wrażenie, że inni o tym wiedzą, albo to podejrzewają. Starają się kontrolować swoje zachowanie, gesty, mimikę twarzy, itp. Boją się, że język ciała ich zdradzi.
7. Starają się o tym nie myśleć. Analizują w głowie wszystkie opcje. Próbują znaleźć argumenty zaprzeczające ich hipotezie.
Jednak wszystkie te próby idą na marne. Nigdy nie mają 100% pewności. Ta niepewność i wstyd, że inni mogą o tym wiedzieć powoduje, że często unikają spotkań towarzyskich, rodzinnych. Wątpliwości kłębiące się w głowie nie dają im spokoju. Nachodzą ich nawet w nocy, w postaci koszmarów nocnych.
Zgłaszają się do psychologa, gdy są już na skraju wytrzymałości, kiedy ich życie towarzyskie leży w gruzach, kiedy czują się naprawdę samotni.
Przypomina mi się film Jana Komasy „Sala Samobójców” , który opowiada, między innymi o tym, jak z niewinnej sytuacji, źle zrozumianej i rozegranej (nie uzewnętrznionej), może powstać prawdziwy, ludzki dramat.
Polecam obejrzeć te fragmenty filmu.
Także na różnego rodzaju forum przedstawiane są tego typu problemy:
– Boję się, że jestem gejem
– Zapytaj.onet.pl
Krótkoterminowa Terapia Strategiczna 
Szczerze powiedziawszy to do końca gimnazjum większość wymienionych punktów miała miejsce. Natomiast w liceum zacząłem się otwierać na ludzi, zacząłem akceptować swoją orientację seksualną. Teraz jest lepiej. Pojawiają się momenty zwątpienia, wtedy wrzucam coś nowego na bloga, żeby komuś się ‚wygadać’ i mija. Niedługo wyjeżdżam wreszcie z domu na studia i mam nadzieję zacząć nowe życie.
To prawda, niektórzy nie są w stanie sobie sami pomóc i załamują się, próbują popełnić samobójstwo. Jednak nie wszyscy. Można sobie też z „tym” samemu poradzić. Wystarczy zacząć akceptować swoją ‚odmienność’ i zacząć o tym rozmawiać. Z czasem rozmowa taka staje się po prostu naturalna.
Dziękuję, Kuba.
PolubieniePolubienie
Witaj Awkward,
Dziękuję za odpowiedź. W jaki sposób zacząłeś otwierać się na ludzi? Co to znaczy, że zacząłeś akceptować
swoją orientację seksualną? Co praktycznego możesz poradzić ludziom znajdującym się w podobnej do twojej
sytuacji? pozdrawiam.
PolubieniePolubienie
Przez całe gimnazjum siedziałem w domu, nie wychodziłem nigdzie, nie spotykałem się z innymi, no może poza szkołą. Spowodowane to było brakiem akceptacji, ale także kompleksami związanymi z własnym ciałem.
W liceum zacząłem wychodzić z domu, spotykać się ze znajomymi z klasy, może także dlatego, że oni mnie „wyciągali”, nie wiem. Od tego czasu zacząłem się otwierać, uczyć rozmowy z innymi na poważne tematy. Pod koniec drugiej klasy pierwszy raz powiedziałem przyjaciółce, że może jestem gejem. Jej reakcja była naturalna, chociaż gwałtowna. Zaczęła mnie przekonywać, że może jednak nie jestem gejem. Niby skąd mogę wiedzieć, skoro nie byłem jeszcze z żadnym chłopakiem i z żadną dziewczyną. Ale takie rzeczy się po prostu wie.
Potem dowiedziało się jeszcze kilku znajomych i wreszcie zaczęli to akceptować, a przynajmniej tolerować.
Ogólnie to moja sytuacja jest taka, że rodzice są wierzący – kościół, wszystkie święta, jakieś kółka różańcowe, itp. Głównie ze względu na nich i na to, co mówią w kościele na temat gejów, nie potrafiłem/nie mogłem, zaakceptować siebie, takim jakim jestem. Z czasem jednak stwierdziłem. Czy aby na pewno to, że jestem gejem czyni mnie gorszym, złym człowiekiem? Nie. Uświadomienie sobie tego oraz rozmowy z innymi gejami przez internet pomogły mi zacząć akceptować siebie.
A jeżeli chodzi o rady. Według mnie najważniejsza jest rozmowa o tym, niech to będzie przyjaciel, przyjaciółka, może jakiś dorosły, np. psycholog, czy pedagog w szkole. Ktoś komu możemy zaufać. Szczerze porozmawiać, a może oni już kiedyś spotkali się z taką osobą… Powiem szczerze, że osobom, które już były w takiej sytuacji, że ktoś mówi im o tym, że jest gejem, jest łatwiej to przyjąć do wiadomości, nie reagują zbyt spontanicznie.
Ja nie czuję jakiejś poważnej więzi z rodzicami, dlatego nie powiedziałem im o tym jeszcze, a do tego ten cały kościół. Jeśli jednak osoba taka swoją więź z rodzicami lub rodzicem za coś trwałego, mocnego to myślę, że mogłaby im powiedzieć. Każdy choć trochę zna swoich rodziców, ich poglądy na temat osób homoseksualnych. Dlatego osoby takie powinny same ocenić, czy jego/jej rodzice są w stanie się z tym pogodzić. Może nie od raz, ale za jakiś czas. Najważniejsza jest rozmowa. A jeżeli osoby takie boją się reakcji innych niech zaczną od rozmowy w sieci. Są portale stworzone dla gejów, oczywiście niesie to ze sobą zagrożenie tego, że możemy spotkać niewłaściwe osoby. Możemy jednak spotkać także osoby, które nam pomogą, podzielą się swoimi doświadczeniami z coming out’ów. Nie każdy gej to niewyżyty seksualnie zwierz. Jest masa ludzi, którzy chcą i potrafią otwarcie porozmawiać i pomóc nam.
Ale się rozpisałem… Pozdrawiam ; )
PolubieniePolubienie
U mnie zdarzyło się coś ciekawszego ,w wieku 40 lat mając żonę i dzieci ,oglądając porno od 15 lat nagle zacząłem reagować podnieceniem na widok dużego penisa ,zacząłem mieć wątpliwości czy jestem biseksualny,ale zdałem sobie sprawę że w życiu bym nie poszedł z facetem do łóżka lub się w nim zakochał ,dręczyło mnie jednak to dlaczego te penisy mnie podniecają i chyba znalazłem odp. Jeżeli nie podniecały mnie przez 39 lat a nagle zaczęły to wcale pewnie nie chodzi o penisy a podświadome skojarzenie tego widoku z kopulującą parą lub coś w tym rodzaju ,mózg w końcu potrafi łączyć wiele bodźców w skomplikowany sposób .
Jednym słowem to kim kto jest to się wie i chce . Ja np nie chcę żadnych kontaktów homoseksualnych ,ba przeraża mnie nawet sama myśl o takich kontaktach . mam kolegów przyjaciół ale odkąd pamiętam interesowały mnie i interesują tylko kobiety z facetami miałem zawsze koleżeńskie stosunki.
Swoją drogą to bardzo ciekawe że sam widok penisa może podniecać,jednak myślę że osoba bi lub homoseksualna chciałaby tym penisem się pobawić ,ogólnie chciałaby całego faceta a nie tylko penis co mnie np w ogóle nie interesuje,ale to podniecenie wzbudziło niepotrzebne wątpliwości .
Jakiś seksuolog a może i psycholog wmówił by mi pewnie biseksualizm ,tak sądzę ,no bo jak to przecież podnieca pana penis .
Odpowiem : Podnieca mnie widok większego penisa niż mój ale mniejszy niż mój mnie nie podnieca i na tym się kończy bo jakiekolwiek kontakty z mężczyznami mnie nie interesują ,oczywiście jak każdy potrafię ocenić czy koleś jest przystojny czy nie ,a jak jest to przeważnie mu zazdroszczę że pewnie ma powodzenie u kobiet .
pozdrawiam Andrzej lat 40 ,żonaty dwoje dzieci.
PolubieniePolubienie
Witaj Andrzej,
Dziekuje za post. Dziekuje za zaufanie.
Zgadzam sie z Toba, ze moze wydawac sie dziwne, aby heteroseksualnego mezczyzne podniecal meski penis.
Najwazniejsze jest to, ze potraktowales to jako cos naturalnego i nie chciales tego w jakis sposob zmienic, albo zweryfikowac.
To wlasnie mogloby pogorszyc sytuacje.
Jesli ktos boi sie, ze jest gejem, bo podnieca go widok penisa, czesto chce to zweryfikowac. Ogladajac inne filny porno i obserwujac wlasna reakcje. I prawie zawsze sie zdarza, ze lek przed podnieceniem i skoncentrowanie sie na tym problemie, powoduje, ze problem jeszcze bardziej sie poglebia, zamiast sie wyciszyc.
Dziekuje za twoje obserwacje. Bardzo cenne.
PolubieniePolubienie